Klasztor Nonnberg
Bieżące informacje
Due to the renovation of the choir chapel, listening to Holy Mass or prayer times will only be possible to a limited extent. However, the church will be open without restrictions.
Klasztor benedyktynek na wzgórzu Nonnberg leży u stóp góry zamkowej i znany jest nie tylko ze swojej gotyckiej architektury, ale także z malowideł ściennych i cennych dzieł sztuki sakralnej. Miejsce to posłużyło też jako sceneria do filmu „Dźwięków muzyki“. To, czego wielu nie wie: Zakonnice codziennie rano śpiewają chorały gregoriańskie.
Codziennie rano o godz. 6.45 i wieczorem (szczegółowe informacje znajdują się w godzinach otwarcia) w kolegiacie w Nonnberg rozbrzmiewają dźwięki śpiewających zakonnic z chóru zakonnego.
Wczesne dzieje budowy klasztoru leżą w mrokach historii. Wiadomym jest, że na przełomie tysiącleci cesarz Henryk II wzniósł w tym miejscu romańską bazylikę. W roku 1009 została ona oddana pod patronat Najświętszej Marii Panny i jest drugim najstarszym Kościołem Mariackim w Salzburgu. Pierwszą przełożoną zgromadzenia została Erentruda - dziś patronka miasta - której skalny grób odnajdziemy w gotyckiej krypcie kościoła.
Architektura klasztoru oddaje ducha gotyku, co objawia się w bogactwie ornamentów. Późnogotycki ołtarz skrzydłowy z rzeźbą NMP jest najcenniejszym dziełem w kościele. Osobliwość stanowi krypta z wolno stojącymi kolumnami i bogatym sklepieniem siatkowym. Skalny grób św. Erentrudy znajduje się w apsydzie. W posiadaniu klasztoru znajduje się wiele cennych dzieł sztuki sakralnej, jak np. krucyfiks z 1300 roku ze średniowiecznej katedry. Skarbem kościoła są też słynne malowidła ścienne z połowy XII wieku.
Międzynarodową sławę klasztor zyskał dzięki nowicjuszce Marii Kutscherze. Przeorysza wysłała niedoszłą zakonnicę jako guwernantkę do siedmiorga dzieci wdowca, barona Georga von Trappa. Krótko później Maria i baron pobrali się, a na początku lat 30-tych założyli chór rodzinny. Ich historia posłużyła za osnowę do hollywoodzkiego filmu „Dźwięki muzyki“ i nieustannie zachwyca widzów z całego świata.
Do klasztoru prowadzą dwie drogi: od strony Kaigasse schody oraz od strony dzielnicy Nonntal wąska, pnąca się ku górze uliczka. Kościół czynny jest codziennie od 6:45 do zmierzchu (latem do godziny 19:00). Zwiedzanie nie jest możliwe jedynie podczas mszy świętej. Aby obejrzeć freski w „Raju” pod chórem albo ołtarz w kaplicy św. Jana, trzeba poprosić przy furcie klasztornej o klucz.
